Fiji (11 - 19 okt )

Zaterdagmorgen hebben we onze koffers goed gepakt en zijn rustig naar Los Angeles gereden. 's Middags hebben we nog een bezoek gebracht aan de Santa Monica Pier. Het was fris weer en er stond een flinke bries. Desondanks waren er veel mensen op de pier. De foto is van de boulevard langs de pier.



Aan het eind van de middag hebben een klein hapje gegeten in een Mexicaans familierestaurant in de buurt van het vliegveld. Ons vliegtuig vertrok om 23.30 h richting Fiji. Maandag om 5.00 h plaatselijke tijd ( we zijn de datumgrens gepasseerd ) kwamen op het vliegveld van Nadi aan. Nadi ligt aan de westkant van het grootste eiland Vitu Levu. Op het vliegveld werden we welkom geheten door een groepje muzikanten. Net zoals dat op Tahiti gebeurt. Even met de huurauto op en neer gereden door Nadi om te wennen aan het verkeersgedrag. Er wordt links gereden op Fiji en de bewegwijzering is praktisch afwezig. We rijden naar het plaatsje Rakiraki, dat in het noorden van het eiland ligt.



Mijn eerste indruk is niet zo best. De wegen zijn heel slecht met veel roet uitbrakende auto's. Het oorspronkelijke landschap aan de westkust is veranderd door de vele suikerrietplantages. Er zijn veel brandjes die, na het kappen van het suikerriet, de stronken en afval van de kap moeten verwijderen. Wel zijn de mensen hier uitermate vriendelijk. Ze groeten voortdurend als we langzaam over de weg rijden. Mooie bountystranden zijn we langs de westkust nog niet tegengekomen. Wel veel mangrovebossen.



Dinsdag zijn we in de buurt van ons hotel ergens een stuk landinwaarts gereden. Alleen de rondweg om het eiland is geasfalteerd ( nu ja, een groot deel ervan ). De binnenwegen zijn zeer slecht en onze viervielaangedreven huurauto komt ons goed van pas. Ook hier nog steeds veel suikerriet, maar af ten toe zie je nog iets van het oorspronkelijke landschap. De meeste mensen leven hier van de suikerriet en de visvangst.



Woensdagmorgen hebben we in Rakiraki een internetcafe opgezocht. Het blijkt een kamertje van 2x2 m te zijn, waarin 4 computers staan. Kosten € 0,80 voor een uur. Daarna zijn we in het noorden van het eiland op zoek gegaan naar de bountystranden die ons door de brochures beloofd waren. We zijn er slechts een tegengekomen. Wij stopten toevallig bij het huisje van het dorpshoofd, want een man kwam op ons af en stelde zich zo aan ons voor. Hij nodigde ons uit om zijn "beach" te komen bekijken. Er waren hier maanden lang geen toeristen geweest. Het strand was ook niet goed zichtbaar vanaf de weg.



Ik was de enige die ooit foto's van zijn "beach" had genomen. Toen we wilden vertrekken, kregen we nog wat geschenken mee. We liepen gezamenlijk naar de auto en hij legde de geschenken erin. Plotseling vroeg hij er geld voor en dat paste niet in de traditie van de eilandbevolking, had ik gelezen. Na wat afdingen hebben we de geschenken ( 2 rieten mandjes, wat schelpen, twee papaya's en twee kokosnoten ) maar meegenomen.

Donderdag vertrokken we naar ons tweede adres. Ditmaal aan de zuidkust ( de Coral Coast ), waar wel veel bountystranden te vinden zijn. We zijn langs de noord- en oostkust van het eiland gereden. De weg bleek hier en daar weer in zeer slechte staat. Door het bergachtige terrein zijn hier geen suikerrietplantages en konden we zien hoe het oorspronkelijke landschap ( het oerbos ) eruit ziet.



Je komt hier op dit eiland overal veel kleine dorpjes tegen. Bijna elk dorp heeft een schooltje. De kinderen worden met bussen opgehaald. De scholen zien er veel beter uit dan de huisjes waarin de mensen wonen.



In het zuidoosten van het eiland ligt de hoofdstad Suva. Het is hier veel drukker dan op de rest van het eiland. De mensen hebben het hier ook duidelijker beter. Ons einddoel Croesoe's Retreat ligt prachtig aan een palmenstrand in het zuiden van het eiland. Het koraal is hier vlak langs de kust, maar daardoor is het zwemmen ook gevaarlijk. Je kunt er voorzichtig wat snorkelen, waarbij je moet oppassen je voeten en benen niet open te halen aan het koraal. Het uitzicht vanuit ons huisje is echt geweldig.



Vrijdag zijn we een stuk naar het westen gereden, op zoek naar het mooiste strand van Fiji. De bewegwijzering hier is slecht, zodat het enige moeite kostte het strand te vinden. Het weer was bewolkt, maar net toen we het strand vonden brak de zon door en hebben we nog heerlijk kunnen zwemmen. Er is hier geen koraal langs het strand.
Net toen we de auto in stapten begon het te regenen. We hebben nu kennis kunnen maken met een tropische zondvloed. Onderweg hebben we uit nood een restaurant opgezocht. Onder een overdekt terras hebben buiten aan de oever van een rivier gegeten. De temperatuur bleef aangenaam. Het regenen hield echter niet op. In het donker zijn we naar ons hotel gereden.
Ook zaterdag heeft het de hele dag geregend, zodat we de tijd alleen konden doorbrengen op ons terrasje buiten het huisje.



Zondagochtend was het zonnig weer, maar helaas moesten we alweer vertrekken naar het vliegveld in Nadi. Na het inleveren van onze huurauto vertrokken we uiteindelijk om 15.00 h naar Auckland. De vlucht naar Nieuw Zeeland duurde 3 uur ( 2100 km ) .