4e week Nieuw Zeeland ( 10-16 nov.)

Maandag 10 november is een bewolkte regenachtige dag. Het doel van deze dag is Cape Farewell, de uiterste noordwest punt van het Zuid eiland. Door het slechte weer is er onderweg weinig van de kust te zien en een geplande wandeling laten we maar schieten.
Bij Cape Farewell aangekomen, blijkt het aan de kust droog te zijn, terwijl het 500 m landinwaarts de hele dag regent. Door weilanden en duinlandschap lopen we naar de Wharakiri beach.

Bij de kust aangekomen zien we veel rotsformaties in zee en aan het strand.

Er zijn ook een paar rotsbogen, hier ook wel "arches" genoemd, te vinden.

Op het strand zien we heel veel kleine lichtblauwe "kwalletjes" liggen.

Wanneer we vertrekken, worden we nog even nagelachen ( of steken ze hun tong uit ) door deze vreemde zeewezentjes.

Dinsdag vertrekken we uit Nelson en gaan op weg naar de westkust van het Zuider eiland. Omdat het opnieuw begint te regenen, zien we af van een wandeling bij Lake Rotoroa en een wandeling bij het plaatsje Lyell gaat niet door, omdat de "track" onbegaanbaar was geworden.
We rijden langs de Buller River, wat op zich een mooie rit is.

In Westport aangekomen, is het weer opgeknapt en maken we een wandeling langs de kust. Deze Cape Foulwind walk is 4 km lang en gaat van Tauranga Bay naar de vuurtoren bij Cape Foulwind.

Bij Tauranga Bay is een zeehondenkolonie te zien, die je alleen van enige afstand kunt bekijken. Met een zoomlens kun je echter alles dichterbij halen.

De wandeling is erg mooi. De kust bestaat uit rotsen en baaien, waarvan de strandjes moeilijk bereikbaar zijn.

Woensdag is een bewolkte dag. De wolken hangen zo laag, dat je de heuvels nauwelijks ziet. Alleen vlak langs de kust blijft het zicht redelijk goed. We rijden naar het plaatsje Karamea, dat ten noorden van Westport ligt. Bij Oparara Basin zijn wandelpaden door een prachtig regenwoud.

De rivieren, die hier stromen hebben een bruine kleur, afkomstig van mineralen uit de rotsen.

De eerste wandeling gaat naar de Oparara Arch.

Eigenlijk zijn het twee bogen. Door de onderste boog stroomt de Oparara River.

De tweede wandeling gaat ook weer door het regenwoud. Veel water en bomen, die met mos en andere planten begroeid zijn.

De wandelpaden zijn in Nieuw Zeeland meestal zeer goed onderhouden.

Het pad loopt langs de Moria Gate Arch, die je van binnen en buiten kunt bekijken.


We komen langs een meertje ( Mirror Tarn ), waarvan de oppervlakte er als een zwarte spiegel uitziet.

Op de terugweg over de 16 km lange onverharde, bochtige weg, zien we deze eend met haar kuikens.

In de heuvels langs de kust tussen Westport en Karamea liggen oude mijnstadjes. Soms zijn ze verlaten en zie je alleen restanten, zoals dit oude, vergane badhuis bij Millerton.

Donderdag rijden we naar het zuiden met als einddoel Hokitika. We komen in het Paparoa Nat. Park bij Punakaiki en de Pancake Rocks. Een toeristische attractie van de eerste orde.

Uit onderstaande foto blijkt duidelijk de naam van deze rotsformaties.

Tussen de rotsen zijn bij vloed en stevige wind, wat nu het geval is, een aantal "blowholes" te bewonderen. Het water wordt hier tientallen meters de lucht in geduwd.

Bij Point Elizabeth, even t.n.v. van Greymouth, maken we een walk ( 8 km return ) langs de kust tussen allerlei soorten palmen en varens.

In de verte zien we de bergen van Southern Alps al opdoemen.

Bij Hokitika rijden we naar Lake Kaniere, waar we uitzicht hebben op de bergen.

Aan het einde van de middag maken we nog een wandeling bij Lake Kaniere en komen we langs de Dorothy Falls.

Vrijdag gaan we op weg naar de Franz Josef Glacier en de Fox Glacier. Bij het plaatsje Ross, een oud mijnwerkers stadje, kun je een hotel uit het einde van de 19e eeuw zien staan.

De wolken hangen zeer laag, waardoor de bergen van de Southern Alps niet te zien zijn. Wel zie je hier en daar het heldere, blauwe water van de bergen afstromen.

Bij de Franz Josef Glacier begrijp je, waarom deze gletsjers zo bijzonder zijn. Het regenwoud ligt praktisch tegen de gletsjers aan en de oceaan is vlakbij.

We maken een wandeling door het regenwoud met hangbrug over de rivier, die gevormd is door het water van de gletsjer. Het zicht op de gletsjer is mooi, maar het wolkendek zakt steeds verder naar beneden.

Tijdens de wandeling naar de voet van de gletsjer kunnen we onze schoenen nauwelijks droog houden.

Van dichtbij ziet zo'n gletsjer er werkelijk heel indrukwekkend uit.

Aan het eind van de middag lopen we naar een uitzichtpunt, waar we een deel van de Fox Glacier kunnen zien.

Zaterdag blijven we in de buurt van de Fox Glacier. Het is eigenlijk de bedoeling, dat ik met een helikopter op de gletsjer land en dan met een gids een wandeling over de gletsjer maak.
Helaas is het zo bewolkt, dat dit weinig zinvol is. Daarom lopen we nu naar de voet van de gletsjer. Je kunt hier slechts het onderste deel van de gletsjer zien.

We nemen een zeer steil, smal pad, dat langs de gletsjer omhoog gaat, zodat we de gletsjer ook van opzij en van boven kunnen bekijken.

Op dit pad lopen ook groepen, die met een gids een wandeling over de gletsjer maken.

's Middags rijden we naar de Gillespie Beach en lopen door de duinen en langs het met keien bezaaide strand naar een lagune met prachtig blauw gekleurd water.

Zondag 16 november wandelen we bij Lake Mouraki naar Monro Beach, waar zeehonden
en pinguïns te vinden zijn. Maar we zien ze niet, we worden alleen maar kletsnat. In het gehucht Haast komen we al rond het middaguur aan bij ons motel. En dat is maar goed ook, want al snel begint het te stortregenen en hard te waaien. Tijd om de website bij te werken.
Tijdens onze vele wandelingen hoor je veel vogels en af en toe verschijnt er ook één voor onze lens. De Tui is wellicht de mooist zingende vogel van Nieuw Zeeland.

Op het Zuidereiland kom je vaak de Weka tegen. Deze vogel kan niet vliegen en lijkt meer op een soort boskip. Zo te zien houden ze ook van konijn.

Dit vogeltje zie en hoor je ook veel. Het maakt een geluid, als van een typisch ouderwetse klingelende deurbel.