2e week Nieuw Zeeland ( 27 okt - 2 nov )

Maandag 27 oktober ( Labourday in NZ ) rijden we vanuit Dargaville naar Matakohe om daar het Kaurimuseum te bezoeken. Je kunt daar zien wat er allemaal van het hout van de kauriboom wordt gemaakt. Zeer bijzonder is de grote verzameling gum ( hars van de kauriboom ).

Verder naar het zuiden bekijken we een kolonie Jan van Genten ten westen van Auckland bij Muriwai Beach. Keurig gerangschikt volgens een vast patroon zitten ze daar op de rotsen.

Daarna lopen we in het Waitakere Ranges National Park via een zeer steile en lange afdaling naar de voet van een waterval. En omloog moesten we natuurlijk ook weer.
We overnachten in Hamilton, dat ten zuiden van Auckland ligt.

Dinsdag bezoeken we in de ochtend het Kiwihouse in Otoranga. Er waren in twee verduisterde kamers twee kiwi’s te zien. Kiwi’s zijn nachtdieren. We mochten geen foto’s maken. Verder zijn er wat vogels, eenden en gekko’s in de buitenverblijven.

’s Middags dalen we af in de Waitomo Caves, die vooral bekend zijn door de gloeiwormen. Via een boottochtje in een onderaardse rivier konden we duizenden van die gloeiwormen tegen het plafond zien zitten, wat ons een pijnlijke nek bezorgde. Ook hier mochten we geen foto- of video-opnamen maken.

We rijden door naar Horohoro, een plek 15 km ten zuiden van Rotorua. Daar wonen Harald en Connie Esendam met hun kinderen Marieke en Dennis. De ouders van Harald, zijn zus en broer kende ik al vanuit Sumatra.

We zijn zeer gastvrij ontvangen en hebben twee nachten bij hen gelogeerd. Ze kweken gerbra’s in een grote kas en verkopen die over geheel Nieuw Zeeland. Hun “achtertuin” is 11 hectare groot en bestaat uit weilanden, stukken bos en vennen. Bovendien loopt er een rivier doorheen. Wat kan een mens zich nog meer wensen ?

Woensdag trekken we uit voor een bezoek aan Rotorua en de geothermische activiteiten in de omgeving. Rotorua ligt op een breukvlak in de aarde en er zijn een groot aantal slapende vulkanen te vinden. Het mooiste geothermische park is Wai-O-Tapu. Zo is daar een geiser die, geholpen door wat zeeppoeder in de opening te gooien, om de 24 uur tot eruptie komt.

We blijven ongeveer 4 uur in het park om de geologische rotsformaties, kokende modderpoelen, warmwatermeren, stoomkraters en sintelterrassen te bekijken.


’s Middags bezoeken we in Rotorua het mooie Visitor Centre en de Goverment Gardens.
Iets ten noorden van Rotorua zijn de Okere Falls en bijbehorende stroomversnellingen te vinden. Tenslotte nog een foto uit Wai-O-Tapu.

Donderdag namen we weer afscheid van de familie Esendam. Eerst nog even langs bij Henk Spijkerbosch, die we die ochtend in de kas hadden ontmoet. Hij woont 5 km verderop en komt oorspronkelijk uit Klarenbeek, dat vlakbij Apeldoorn ligt. Hij woont al 47 jaar in Nieuw Zeeland en heeft zelfs een waterval in z’n “achtertuin”.

’s Middags bezoeken we nog een geothermisch gebied iets ten noorden van Taupo. Orakei Korako is weliswaar kleiner dan Wai-O-Tapu, maar wel bijzonder mooi.

Aan het eind van de middag bezichtigen we nog even de Huka Falls, waarbij het water eerst met donderend geweld door een nauwe passage gaat. We overnachten in Taupo aan een prachtig meer met uitzicht op de vulkanen van het Tongariro National Park.

Vrijdag zouden we de 17 km lange “Tongariro crossing” lopen door een spectaculair landschap van slapende vulkanen. Helaas bleek een deel van de “track” met ijs bedekt, waarover je alleen met speciale ijzers kon lopen. Het was de laatste tijd relatief koud geweest.
In plaats daarvan hebben we een andere “track” gelopen naar de Silica Rapids.
De Silica rapids zijn ontstaan doordat aluminiumsilicaten uit het gesteente zich heeft afgezet op de bodem van waterstromen.

Omdat het weer steeds beter werd, hadden we mooie uitzichten op de vulkanen Mount Tongariro ( 1968 m ), Mount Ngauruhoe ( 2290 m ) en Mount Ruapehu ( 2796 m ).
Op de foto zijn de eerste twee te zien.

Terug in Taupo zijn we nog even langs gegaan bij de Craters of the Moon. Een gebied met veel stoombronnen.

Zaterdag is een zeer regenachtige dag. We rijden naar Stratford ( genoemd naar Stratford on Avon in Engeland ), waar bijna alle straten genoemd zijn naar karakters uit de verhalen van Skakespeare. Stratford ligt aan de voet van de Mount Egmont ( of Mount Taranaki volgens de Maori’s ). De route Taumarunui-Stratford moet heel mooi zijn, maar door het slechte weer kon je niet van de uitzichten genieten. Wel zie je onderweg voortdurend zo’n typisch hobbitlandschap.

Zondag 2 november hebben een rit gemaakt rond de Mount Egmont. Het was de eerste echte mooie zonnige lentedag met aangename temperaturen. De Nieuw Zeelanders lopen echter bijna onder alle weersomstandigheden in korte broek, T-shirt en soms op blote voeten.

Eerst zijn we vanuit Stratford de Mount Egmont opgereden. Daarna hebben we ten noordwesten van de vulkaan bij Lake Mangaroe nog wat gewandeld.

Via New Plymouth, dat aan de westkust ligt zijn we doorgereden naar de Puketi Rhododendron Gardens, dat ten zuidoosten aan de voet van de vulkaan ligt.

Tenslotte zijn we aan de zuidkant van de vulkaan nog via een steile helling afgedaald naar de Dawson Falls. Een laatste foto van Mount Egmont vanuit het zuiden.